Blog Familie De Boer - United States

Na het verzamelen van alle documenten moesten we wachten op goedkeuring van ons contact door Justitie. Dat liet even op zich wachten maar is nu helemaal gereed.

Ook onze BPL is gereed en is prachtig geworden al zeg ik het zelf.

Op 26 november tijdens de or vergadering van de opvang belt Robert op. Ik kan hem slecht verstaan maar hoor de emotie in zijn stem. Geen moment sta ik er bij stil dat er een voorstel zou kunnen zijn. Hij zegt dat ik zo spoedig mogelijk thuis moet komen. Er schiet van alles door mij heen en ik vraag dan ook wie er dood is. Als ik dat zeg zegt hij ik weet niet of je dit door de telefoon wilt horen maar het is geweldig nieuws. Dan gaat er een lichtje branden. Ik zeg het direct te willen weten en dan hoor ik dat er ergens in Amerika een moeder zwanger is van een jongentje en het graag aan ons wilt afstaan.

Later op de avond krijgen we meer informatie. We kunnen de informatie niet snel genoeg tot ons nemen. Dit is gewoon te mooi om waar te zijn. Wat er op zo'n moment door je heen gaat is met geen pen te beschrijven. Dolgelukkig was ik de drie keer dat ik zwanger mocht zijn met het verkleuren van de stick maar dit gevoel gaat verder. Het neigt meer naar het euforisch gevoel dat je hebt als je de eerste echo hebt en het allemaal werkelijkheid wordt.

Uiteraard geven we aan dat we door willen gaan. Wel blijft bij mij de angst dat het om wat voor reden niet door gaat. Aangezien het al snel geboren gaat worden kopen we samen wat kleertjes voor hem.

Op mijn mail waarin ik aangeef vreselijk zenuwachtig te zijn of alles doorgang zal hebben wordt positief gereageert. Ons kantoor heeft vaker met dit kantoor gewerkt en alles is zeer betrouwbaar.

Als ik op 10 december s'morgens de pc opstart om de mail te bekijken lijkt de dag nog mooi te worden maar zodra de mail in beeld komt weet ik dat er een droom in duigen valt. De biologische moeder is verdwenen en daarom zal er geen adoptie kunnen plaatsvinden. Dit nieuws brengt ons compleet van ons stuk, dit kleine jongentje hoorde al zo bij ons. Ze geven aan dat er vast een nieuwe kans voor ons komt maar dat is nu niet wat ik wil horen. De tweestrijd is misschien nog wel het moeilijkste van alles. Aan de ene kant wil ik dolgraag dit kindje aan de andere kant is natuurlijk niets mooier dan dat de moeder het allemaal zelf kan regelen.

Op 16 december mail ik met het kantoor in Amerika met de vraag of ze enig zicht hebben op hoelang we moeten wachten op een nieuw voorstel. Uiteraard weet ik dat dat moeilijk te voorspellen is maar ik hoop op een indicatie. Ik krijg direct een mailtje terug dat dat zo snel als morgen kan gebeuren want ze hebben gehoord van een jongentje dat geboren is en afgestaan wordt, het kan ook nog een week of volgende maand zijn. Graag horen ze of we direct verder willen met een nieuwe procedure. Helemaal begrijpen doe ik het niet dus mail ik 17 december terug en nu maar wachten ...... dat hebben we nog niet genoeg gedaan (ruim 7 jaar)

We hebben de eerste versie van onze BPL terug met hier en daar wat op en aanmerkingen. Die gaan we dus weer verwerken. Ondertussen zijn we nog steeds druk met de zoektocht naar mensen waarna we de BPL in Amerika kunnen versturen. Helaas blijken onze papieren bij Kind en Toekomst kwijt te zijn. Dus we kunnen alles opnieuw invullen, we hopen dat we hierdoor geen vertraging in het proces oplopen.

Zo als het nu lijkt ga ik van het weekend kijken voor spulletjes voor de babykamer. Ook van de babykamer moeten foto's toegevoegd worden aan de BPL. Zodra de foto's er zijn zal ik deze hier plaatsen.

Ons Fedexnummer is inmiddels aangevraagd, dus ook daarmee zijn we weer een stukje dichter bij gekomen.

Het blijven kleine stapjes maar elke is er een.

MOCHT IEMAND NOG IEMAND WETEN WAAR WE DE BPL NAAR TOE MOGEN STUREN, NEEM DAN AUB CONTACT MET ONS OP.

We zijn nog steeds druk bezig met het verzamelen van alle documenten. Het einde is in zicht. Daarna moeten alle papieren voorzien worden van een appostille of door een notariele bekrachtiging. Dat wordt nog wat, de notaris moeten we dan zo gek krijgen om mee in de auto te gaan en een rondje te rijden langs de huisarts, de ggd, onze accountant en onze vrienden. We zijn benieuw hoe dat gaan verlopen!! Het eerste telefonisch gesprek met Michael heeft inmiddels plaats gehad. We waren uiteraard heel zenuwachtig maar dat bleek echt helemaal nergens voor nodig. Hij heeft ons de procedure stap voor stap uitgelegd en we hebben nu onze eerste versie van onze dear birthparent letter naar hem gefaxt. Hij controleert hem dan en daarna passen wij hem aan en kunnen we hem gaan copieren en inbinden. Daarna gaan er 30 naar zijn kantoor en verder moeten we er zoveel mogelijk proberen te verspreiden door Amerika. We kennen daar eigenlijk niemand dus mocht je nog iemand weten dan horen we het heel erg graag.

Zinsy wordt net wakker, dus de rest horen jullie de volgende keer.