Er zijn genoeg adoptiekinderen
⬤
public
Er zijn genoeg adoptiekinderen
Gepubliceerd door Administrator2 op 31/05/2003 (716 gelezen)
NRC/Handelsblad: 30 mei - Esther Rosenberg.
Het alleenrecht van Nederlandse adoptie-organisaties in landen werkt niet. Zeker niet als dat monopolie wordt uitgebuit, zegt Thea Jarvis, directeur van een Afrikaans kindertehuis.
Dat er steeds minder kinderen zijn die in aanmerking komen voor internationale adoptie, daar moet je bij Thea Jarvis (52) niet mee aankomen. Jarvis is directeur van een kindertehuis in Zuid-Afrika van waaruit kinderen geadopteerd worden. Ze is in Nederland om te onderhandelen met een nieuwe adoptie-organisatie.
Volgens minister Donner van Justitie zijn er wél te weinig kinderen. Hij liet begin dit jaar weten dat adoptieprocedures in Nederland te lang duren omdat "het aantal kinderen dat voor adoptie beschikbaar is, structureel kleiner is dan het aantal personen dat een kind wil adopteren''. Adoptie-organisatie Vereniging Wereldkinderen bevestigde dat er steeds minder kinderen ter adoptie worden afgestaan. Met name doordat steeds meer landen zich binden aan het Haags adoptieverdrag uit 1993, waarin staat dat een kind alleen voor internationale adoptie in aanmerking komt als er geen andere optie is.
In Nederland hebben de zeven adoptie-organisaties die bevoegd zijn te bemiddelen, in 1995 de wereld onderling verdeeld. Op een enkele uitzondering na mag sindsdien in ieder land slechts één organisatie werken. Dat is om concurrentie tussen de organisaties te voorkomen, zodat ze elkaar niet in de weg zitten. In de praktijk blijken adoptie-organisaties uit sommige door hen geclaimde landen niet of nauwelijks kinderen te halen.
Thea Jarvis werkt daarom liever met andere landen dan Nederland, zegt ze. In landen als Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland heeft ze de keuze uit verschillende adoptie-organisaties, die ieder hun eigen selectieprocedures voor ouders hebben. Zo heeft Jarvis zelf de keuze om een goede familie voor haar kinderen te vinden.
In Zuid-Afrika heeft de Vereniging Wereldkinderen het alleenrecht om te bemiddelen voor adoptie naar Nederland. In 2001 bemiddelde de organisatie er voor 19 kinderen. Wereldkinderen werkt er met één organisatie, die weer met verschillende kindertehuizen samenwerkt. Totdat enkele ouders op eigen initiatief contact legden met het tehuis van Thea Jarvis. Wel moest de procedure deels via Wereldkinderen verlopen, dat hoort zo. De ouders moesten, exclusief reiskosten gemiddeld 3.000 euro betalen voor de hele procedure. Wie de adoptieprocedure geheel door Wereldkinderen laat doen, betaalt 11.232 euro, exclusief reiskosten.
Wereldkinderen nam contact op met Jarvis en vroeg haar om ouders die zelf naar haar toe kwamen, voortaan te weigeren. In een brief aan Jarvis van mei vorig jaar zegt Wereldkinderen privé-adoptie te willen "formaliseren'', zodat "het in overeenstemming is met de Haagse Conventie''. Jarvis weigerde dat. "Vervolgens heeft Wereldkinderen ons laten weten dat als we niet exclusief met ze samen zouden werken, ze beklag zouden doen over onze maatschappelijk werkers. Ze zouden ze aangeven, zodat hun vergunningen ingetrokken zouden worden.''
Wereldkinderen ontkent dat ze Jarvis gevraagd zou hebben de privé-adopties te weigeren, of dat de vereniging, als exclusieve samenwerking niet mogelijk is, haar beklag zou doen over de betrokken maatschappelijk werkers. Wereldkinderen zegt in Zuid-Afrika niet veel kinderen te adopteren omdat er een nieuwe adoptiewet in ontwikkeling is volgens het Haags adoptieverdrag, die nog dit jaar zal worden aangenomen. "Het is duidelijk dat de adopties die nu in Zuid Afrika door privépersonen worden gedaan, niet meer toegestaan zullen worden en dat er uitsluitend met bonafide organisaties gewerkt gaat worden'', laat een woordvoerder weten. Overigens is privé-adoptie, zoals de vijf ouders dat via Wereldkinderen bij Thea Jarvis deden, volstrekt legaal, ook volgens het Haags adoptieverdrag.
Het aanbod van Zuid-Afrikaanse kinderen dat door andere landen geadopteerd kan worden, zegt Jarvis, is zo groot als de opening van de voordeur van de organisaties. Er zijn genoeg kinderen die geadopteerd moeten worden en genoeg ouders die een kind willen adopteren.
De Zuid-Afrikaanse regering verwacht 10 miljoen wezen in 2010. "Op dit moment worden jaarlijks 9.000 baby's in Zuid-Afrika gevonden, waarvan 7.000 levend en dat zijn slechts de officiële cijfers. Dat zijn de kinderen van wie de naam bekend is.'' Toen het tot drie jaar geleden in Zuid-Afrika niet mogelijk was kinderen door ouders in andere landen te laten adopteren, adopteerden Thea en haar man ze zelf, inmiddels veertien kinderen. Haar twee biologische dochters adopteerden er zes.
Jarvis is nu in Nederland in gesprek met de Nederlandse Adoptiestichting (NAS), een nieuwe organisatie. De NAS heeft het verdrag uit 1995 niet ondertekend waarin de organisaties beloven niet in elkaars landen te werken. Ook heeft de NAS een klacht ingediend bij de mededingingsautoriteit NMa. Door de huidige manier van werken zouden kinderen die geadopteerd kunnen worden, nu in tehuizen blijven zitten. Het is niet duidelijk wat er gebeurt als Jarvis en de NAS met elkaar tot een overeenkomst komen. In de adoptiewet staat dat de organisaties met elkaar samen dienen te werken. En het verdrag uit 1995 kwam mede op initiatief van het ministerie van Justitie tot stand.
Om het tehuis van Jarvis niet afhankelijk te laten zijn van bedrijven, of adoptie-organisaties hebben adopterende ouders in de verschillende landen er een fonds voor opgericht. In Nederland kunnen mensen voor 7,50 euro een bedje in het tehuis adopteren. Ieder kwartaal krijgen donateurs een verslag met foto's van wie er in heeft gelegen en van de activiteiten van de kinderen (www.adoptiebedje.nl).
Bron: NRC/Handelsblad
Het alleenrecht van Nederlandse adoptie-organisaties in landen werkt niet. Zeker niet als dat monopolie wordt uitgebuit, zegt Thea Jarvis, directeur van een Afrikaans kindertehuis.
Dat er steeds minder kinderen zijn die in aanmerking komen voor internationale adoptie, daar moet je bij Thea Jarvis (52) niet mee aankomen. Jarvis is directeur van een kindertehuis in Zuid-Afrika van waaruit kinderen geadopteerd worden. Ze is in Nederland om te onderhandelen met een nieuwe adoptie-organisatie.
Volgens minister Donner van Justitie zijn er wél te weinig kinderen. Hij liet begin dit jaar weten dat adoptieprocedures in Nederland te lang duren omdat "het aantal kinderen dat voor adoptie beschikbaar is, structureel kleiner is dan het aantal personen dat een kind wil adopteren''. Adoptie-organisatie Vereniging Wereldkinderen bevestigde dat er steeds minder kinderen ter adoptie worden afgestaan. Met name doordat steeds meer landen zich binden aan het Haags adoptieverdrag uit 1993, waarin staat dat een kind alleen voor internationale adoptie in aanmerking komt als er geen andere optie is.
In Nederland hebben de zeven adoptie-organisaties die bevoegd zijn te bemiddelen, in 1995 de wereld onderling verdeeld. Op een enkele uitzondering na mag sindsdien in ieder land slechts één organisatie werken. Dat is om concurrentie tussen de organisaties te voorkomen, zodat ze elkaar niet in de weg zitten. In de praktijk blijken adoptie-organisaties uit sommige door hen geclaimde landen niet of nauwelijks kinderen te halen.
Thea Jarvis werkt daarom liever met andere landen dan Nederland, zegt ze. In landen als Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland heeft ze de keuze uit verschillende adoptie-organisaties, die ieder hun eigen selectieprocedures voor ouders hebben. Zo heeft Jarvis zelf de keuze om een goede familie voor haar kinderen te vinden.
In Zuid-Afrika heeft de Vereniging Wereldkinderen het alleenrecht om te bemiddelen voor adoptie naar Nederland. In 2001 bemiddelde de organisatie er voor 19 kinderen. Wereldkinderen werkt er met één organisatie, die weer met verschillende kindertehuizen samenwerkt. Totdat enkele ouders op eigen initiatief contact legden met het tehuis van Thea Jarvis. Wel moest de procedure deels via Wereldkinderen verlopen, dat hoort zo. De ouders moesten, exclusief reiskosten gemiddeld 3.000 euro betalen voor de hele procedure. Wie de adoptieprocedure geheel door Wereldkinderen laat doen, betaalt 11.232 euro, exclusief reiskosten.
Wereldkinderen nam contact op met Jarvis en vroeg haar om ouders die zelf naar haar toe kwamen, voortaan te weigeren. In een brief aan Jarvis van mei vorig jaar zegt Wereldkinderen privé-adoptie te willen "formaliseren'', zodat "het in overeenstemming is met de Haagse Conventie''. Jarvis weigerde dat. "Vervolgens heeft Wereldkinderen ons laten weten dat als we niet exclusief met ze samen zouden werken, ze beklag zouden doen over onze maatschappelijk werkers. Ze zouden ze aangeven, zodat hun vergunningen ingetrokken zouden worden.''
Wereldkinderen ontkent dat ze Jarvis gevraagd zou hebben de privé-adopties te weigeren, of dat de vereniging, als exclusieve samenwerking niet mogelijk is, haar beklag zou doen over de betrokken maatschappelijk werkers. Wereldkinderen zegt in Zuid-Afrika niet veel kinderen te adopteren omdat er een nieuwe adoptiewet in ontwikkeling is volgens het Haags adoptieverdrag, die nog dit jaar zal worden aangenomen. "Het is duidelijk dat de adopties die nu in Zuid Afrika door privépersonen worden gedaan, niet meer toegestaan zullen worden en dat er uitsluitend met bonafide organisaties gewerkt gaat worden'', laat een woordvoerder weten. Overigens is privé-adoptie, zoals de vijf ouders dat via Wereldkinderen bij Thea Jarvis deden, volstrekt legaal, ook volgens het Haags adoptieverdrag.
Het aanbod van Zuid-Afrikaanse kinderen dat door andere landen geadopteerd kan worden, zegt Jarvis, is zo groot als de opening van de voordeur van de organisaties. Er zijn genoeg kinderen die geadopteerd moeten worden en genoeg ouders die een kind willen adopteren.
De Zuid-Afrikaanse regering verwacht 10 miljoen wezen in 2010. "Op dit moment worden jaarlijks 9.000 baby's in Zuid-Afrika gevonden, waarvan 7.000 levend en dat zijn slechts de officiële cijfers. Dat zijn de kinderen van wie de naam bekend is.'' Toen het tot drie jaar geleden in Zuid-Afrika niet mogelijk was kinderen door ouders in andere landen te laten adopteren, adopteerden Thea en haar man ze zelf, inmiddels veertien kinderen. Haar twee biologische dochters adopteerden er zes.
Jarvis is nu in Nederland in gesprek met de Nederlandse Adoptiestichting (NAS), een nieuwe organisatie. De NAS heeft het verdrag uit 1995 niet ondertekend waarin de organisaties beloven niet in elkaars landen te werken. Ook heeft de NAS een klacht ingediend bij de mededingingsautoriteit NMa. Door de huidige manier van werken zouden kinderen die geadopteerd kunnen worden, nu in tehuizen blijven zitten. Het is niet duidelijk wat er gebeurt als Jarvis en de NAS met elkaar tot een overeenkomst komen. In de adoptiewet staat dat de organisaties met elkaar samen dienen te werken. En het verdrag uit 1995 kwam mede op initiatief van het ministerie van Justitie tot stand.
Om het tehuis van Jarvis niet afhankelijk te laten zijn van bedrijven, of adoptie-organisaties hebben adopterende ouders in de verschillende landen er een fonds voor opgericht. In Nederland kunnen mensen voor 7,50 euro een bedje in het tehuis adopteren. Ieder kwartaal krijgen donateurs een verslag met foto's van wie er in heeft gelegen en van de activiteiten van de kinderen (www.adoptiebedje.nl).
Bron: NRC/Handelsblad
2003 May 31