Zeewoldse geheel in de ban van Oegandese baby
Zeewoldse geheel in de ban van Oegandese baby
door Jessica Fiks. dinsdag 20 mei 2008 | 03:10 | Laatst bijgewerkt op: dinsdag 20 mei 2008 | 09:40
Linda van der Linden vertrekt in juni naar Oeganda. Zij hoopt daar haar adoptiekindje in haar armen te kunnen sluiten om vervolgens minimaal drie jaar in het land te blijven wonen.foto Sacha Wunderink
ZEEWOLDE - "Emanuel is nu bijna een jaar oud. Hij kan waarschijnlijk al staan als hij zich optrekt aan een tafel", zegt Linda van der Linden (22) uit Zeewolde. Vorig jaar deed zij vrijwilligerswerk in een kindertehuis in Oeganda.
"Ik wil voor hem zorgen, maar er zit veel tegen", legt ze uit. Overal in de huiskamer van de familie van der Linden hangen foto's van Emanuel. Er hangt zelfs een schilderij aan de muur waar hij op staat. Kinderkleding, speelgoed en een wandelwagen, het is er allemaal al. Veel mensen helpen haar.
Geen problemen dus, zo lijkt het. Ze voldoet aan de regels voor fosterparents. Maar ze krijgt de benodigde fosterpapieren niet. In december is Van der Linden samen met haar vader teruggekeerd naar Oeganda om te praten met de familie van Emanuel. De familie stond achter het plan en hoopt Emanuel zo een veilige en goede toekomst te bieden.
Alles lijkt geregeld, maar dan komen er kinken in de kabel. "Ik krijg tegenwerking, word beschuldigd van smokkel. Ik weet niet hoe het komt. De cultuur daar is heel anders, dat zal meespelen. Ik wil juist met Emanuel drie jaar in Jinja, een grote stad in Oeganda gaan wonen", vertelt ze licht aangeslagen. "Ook de familie van Emanuel begrijpt nu niet meer waar ze aan toe is. Dat is heel moeilijk."
Haar familieleden helpen waar ze kunnen. Ze hebben zelf ook adoptieplannen gehad en weten welke gevoelens er nu door hun dochter heengaan. "Mijn moeder zei al: 'Die komt eerder terug met een kind dan met een man'. En toen ik net drie dagen werkte in het tehuis werd Emanuel binnengebracht."
De moeder van Emanuel overleed aan malaria. Zijn familie kan niet voor hem zorgen, ze zijn te arm. Van der Linden: "Als ik er woon ga ik met Emanuel bij ze langs. Zij zijn ook familie, ik wil dat hij dat weet."
Toen ze weer in Nederland was na haar vrijwilligerswerk zocht ze de regels voor adoptie in Oeganda. Het bleek dat ze als fosterparent drie jaar in Oeganda moet zorgen voor het kindje. "Als je je in Nederland op een wachtlijst laat zetten, ben je drie jaar verder. Als ik nu die drie jaar al bij hem kan zijn in Oeganda doe ik dat liever", legt ze uit.
Opgeven doet ze ondanks de problemen niet. Van der Linden: "Ik ben daar naar de staatssecretaris geweest. Hij zei: 'kom maar terug, zorg dat je een huisje hebt en dat alles goed voor elkaar is'." En dus vertrekt ze op 6 juni naar Oeganda. Haar vader gaat de eerste maand met haar mee. " Hopelijk kunnen we dan alles regelen en kan ik met Emanuel in Jinja gaan wonen. Ik ga vrijwilligerswerk doen in een kindertehuis daar."
Hoe onzeker deze toekomst ook lijkt, ze kiest ervoor om naar Oeganda te gaan. "Het kan zijn dat het mislukt, maar ik moet dit proberen", zegt ze strijdlustig.
Na hun bezoek aan de familie van Emanuel in december besloot de familie een stichting op te richten. Stichting Amuria, naar het gebied waar Emanuel vandaan komt. "We willen de mensen daar helpen. Een koe voor ze kopen, of een trapnaaimachine. Dingen waar ze echt wat mee kunnen", vertelt Linda's moeder Roeleke van der Linden.