Search from Rhido Ouwejan for biological mother
Zoektocht van Weesper Rhido Ouwejan naar biologische moeder
Gepubliceerd op 08 augustus 2007, 16:09
Laatst bijgewerkt op 08 augustus 2007, 16:23
Omdat hij behoefte voelde om te ontdekken waar zijn wortels liggen, ging Weesper Rhido Ouwejan (28) in de jaren negentig voor het eerst naar Indonesië. Rhido werd als baby van drie maanden geadopteerd door de familie Ouwejan. Na zijn eerste trip voelde hij niet meteen de drang om meer te weten over zijn afkomst. Vorig jaar besloot hij om toch op zoek te gaan naar zijn biologische moeder, die hem in 1979 afstond aan een kindertehuis.
'Moeder' Sally van het kindertehuis van de stichting Kasih Bunda hielp mee zoeken. ,,Ik verwachtte dat het lang zou duren voordat mijn moeder gevonden was, iets van vijf jaar'', vertelt Rhido Ouwejan. ,,Maar het ging verrassend snel. In november vorig jaar was ik naar een museum in Delft geweest, toen mijn ouders zeiden dat ze iets leuks te vertellen hadden. Dat was dus dat mijn biologische moeder gevonden was.''
In juni vertrok Rhido naar Jakarta. Van daaruit ging de reis verder naar midden-Java, naar de omgeving van Petarukan, waar zijn moeder, Kamah Tuminem, woont. ,,We reisden met het busje van het kindertehuis. We gingen samen met kinderen van het tehuis en ook Sally, die alles voor ons regelde, ging met ons mee. Sally had per mobiele telefoon geregeld dat ik mijn moeder in de lobby van het hotel zou ontmoeten. Toen ik haar zag was ik blij maar tegelijk ook emotioneel'', vervolgt Rhido. ,,We omhelsden elkaar en zij begon te huilen. Ook mijn adoptieouders omhelsden haar. Mijn moeder vertelde dat haar huidige echtgenoot, Wick, niet mijn biologische vader is. Het contact met mijn biologische vader is verloren gegaan. Terugkijkend vind ik het een vrolijke ontmoeting. Iedereen voelde zich gelukkig.''
Rhido had voor zijn reis al een fotoalbum van zijn leven gemaakt. ,,Mijn biologische moeder was er erg blij mee. We hebben samen gezellig gegeten. De volgende dag zijn we naar het huis van Wick en Tuminem in de kampong gegaan. Wij gaven souvenirs uit Holland en ik kreeg een mooie sarong.''
http://www.gooieneemlander.nl/nieuws/regionaal/gooivechtstreek/article2262071.ece