Nigeria Blog: Onze adoptie

Na onze ontmoeting op 3 september 2000 in Amsterdam, elkaar de liefde verklarend op 1 oktober 2000  en ons huwelijk op 26 april 2002 in Diemen, lukte het zwanger worden niet zo snel als we hoopten.

Al snel kwamen we tot de conclusie dat als zwanger worden niet zou lukken we via adoptie graag ouders van kinderen zouden willen  worden, maar eerst zouden we nog naar het ziekenhuis gaan om te kijken of er misschien oorzaken waren voor het niet zwanger kunnen worden. Kerstvakantie 2002-2003 spraken we hierover met Machteld's broer en schoonzus, ouders van op dat moment één biologische zoon en één adoptiezoon uit Ethiopië. Zij waren zeer duidelijk in hun advies, "Als je nu al adoptie overweegt, geef je dan meteen op, de eerste anderhalf jaar gebeurd er helemaal niets en sta je alleen op een lijst en tegen de tijd dat de cursus komt (die overigens voor iedere ouder, adoptie of niet, erg goed is) kun je altijd nog zeggen we gaan wel of niet deze cursus volgen."

Al terugrijdend in de auto sneden we het onderwerp weer aan en thuisgekomen besloten we ons op te geven bij het ministerie van justitie. Ons B.K.A. nummer werd: 20031/0083

En inderdaad gebeurde er lang tijd niets op het adoptie front en veel in het ziekenhuis, in sneltreinvaart doorliepen we allerlei testen. In november 2003 werd bij Machteld in ernstige mate endometriose  geconstateerd, waarop in februari 2004 een grote operatie volgde, die in eerste instantie verbetering bracht maar zelfs met inseminaties niet het gewenste zwangerschapsresultaat.

Van september tot november 2004 volgden we de  VIA cursus in Amsterdam. Met 7 zeer uiteenlopende stellen leerden we over adoptie. Elke dinsdagcursusmiddag eindigden we met z'n tweeën in telkens een ander restaurant in de buurt en raakten we er meer en meer van overtuigd dat dit was wat we wilden. Zelfs al zou die zwangerschap komen, we wilden ook graag een kind door middel van adoptie in ons gezin.

In februari/maart/april 2005 volgden de gesprekken met de raad voor de kinderbescherming wat, na wat onbegrip, uiteindelijk resulteerde in een positief advies op 18 mei 2005 .

14 juni 2005 werd ons rapport verstuurd naar stichting Kind en Toekomst waar we vervolgens begin juli een intakegesprek hadden over Nigeria. Hierna begon het verzamelen van de berg papieren die we uiteindelijk eind augustus compleet hadden. Toen bleken er nog handtekeningen niet goed te staan, maar 22 september 2005 (Renske's verjaardag) was alles in orde. Het wachten kon beginnen. In eerste instantie verwachtte Machteld elke dag het telefoontje en had Ewoud iets van zomer volgend jaar. Tussen nu en een jaar had mevrouw K&T gezegd. Oudjaarsavond 2005 realiseerde we ons dat ons kindje inmiddels geboren kon zijn maar dat vooral Machteld even de gedachten moest verzetten en niet bij elk telefoontje moest denken dat dit 'het' telefoontje kon zijn.

Dinsdag 14 februari thuiskomen en op het antwoord apparaat mevrouw Treur van K & T horen dat we moesten terugbellen kwam dan ook volkomen uit de lucht vallen. Woendag 15 februari 2006, Jacqueline's verjaardag, hadden we uiteindelijk om half 12 mevrouw Treur weer aan de lijn.

JULLIE HEBBEN EEN DOCHTER ODUNAYO GEBOREN 15 MEI 2005.

Later hoorden we dat onze dochter 27 december 2005 naar het weeshuis is gebracht en daarom de de naam Odunayo heeft gekregen; Jaar van vreugde. Het gevoel van de jaarwisseling klopte. Net zoals ons leven met z'n drieën.