Nigeria Blog: Reisverslag

Na een week van stress om de kinderkamer klaar te krijgen, wat niet gelukt is, vertrekken we Woensdag 29 november met de AZ-117 vanaf Amsterdam naar Milaan. Hier moeten we overstappen. Met de AZ-846 vliegen we door naar Lagos. We komen aan om 21:10 uur en gaan ervan uit dat we Joseph nog niet zullen zien.

Na een korte nachtrust zijn we op tijd richting Schiphol gegaan. Dat was maar goed ook, want er waren wat probleempjes met het doorboeken vanaf Milaan naar Lagos. Gelukkig heeft de grondstewardess heel goed haar best gedaan om het allemaal te regelen. Mijn ticket was er wel al maar die van Ruud was nog niet geactiveerd. Omdat we hadden verteld dat we voor adoptie gingen, kregen we even later een telefoontje van Rob & Bibianne dat zij het ticket voor Ruud van de stewardess hadden gekregen. De vlucht vertrok mooi op tijd en ook de bijna 2 uur op Milaan waren zo voorbij. We kwamen rond 21:20 uur aan in Lagos. De 1^e 2 koffers waren er heel snel, maar de volgende lieten eventjes op zich wachten. Toen was het wachten om Mr. Mike. Bleek dat we voor de verkeerde vertrekhal stonden. Gelukkig hadden we al een Nigeriaanse Simkaart. Rond 22:30 uur waren we in hotel. Het hotel waar de meeste ouders normaal zitten was vol. We zitten nu in Bogobiri House. Een hotel met vooral binnen een echte Afrikaanse uitstraling. Joseph zit nog in Little Saints en we zullen de volgende ochtend samen met Rob & Bibianne naar het kindertehuis gaan om de jongens op te halen. Nog even een afzakkertje met elkaar genomen en toen slapen.

We waren al vroeg wakker en zouden om 09:40 uur opgehaald worden door de chauffeurs..

Aino was ook al vroeg in het hotel. Omdat we een hele kleine kamer hadden en daar geen kindermatras bijkon heeft ze geregeld dat we naar een grote kamer kunnen. De baas van het hotel moet zijn kamer uit en wij mogen erin. Een hele luxe moet ik zeggen. Zelfs een DVD-speler op de kamer. Na het ontbijt zijn we naar de winkel van Aino gelopen en hier hebben we gewacht op de chauffeus. Aino ging met ons mee naar Little Saints. Na eerst een kwartiertje gewacht te hebben mochten we verder naar Mrs. George. Ze ging ons wat vragen stellen en toen werden de jongens gehaald. Een heel mooi maar ook heel raar moment. Een jongetje wat binnenkomt en heel onzeker om zich heen kijkt. Het fijne was wel dat we samen met Rob & Bibianne waren. We kregen nog wat meer informatie of Joseph waar we erg blij mee zijn.

Joseph spreekt Engels en we zijn er al snel achter dat WieWie plassen is. Dit moet hij de hele dag door namelijk doen. Ruud & Rob zijn vanmiddag geld wezen wisselen met Mike. ’s-Avonds hebben we in het huis van Aino gegeten. De hond van Aino vonden beide jongens helemaal niets. Het was erg leuk om Reinier en Sandra te zien. Maya lag nog lekker te slapen.

Jospeh was plotseling heel erg verdrietig. Grote tranen biggelden uit zijn ogen. Je hart breekt hoor als dit gebeurt. Celia kwam gelijk naar hem toe en Koko heeft hem eventjes meegenomenvom te voetballen, maar dat wilde Joseph ook niet. Na een telefoontje richting Mr. Bassey kwam hij ons ophalen. Samen met Bibianne en de jongens zijn wij met met de auto terug gegaan naar het hotel. Ruud & Rob zijn gaan lopen. Maandag gaan we eerst naar Little Saints terug en dan door naar de Social Workers. Vandaag hoorden we ook dat Funmi & Toyin niet meer werkzaam zijn op deze afdeling.

Nadat Joseph onder de douche is geweest zijn we met z’n allen op het grote kingsize bed gaan liggen c.q. zitten. Joseph sliep heel snel. Ruud ging nog eventjes wat te drinken beneden halen. Joseph lag op een gegeven moment helemaal dwars over het grote bed heen. Als Ruud en ik hier strakjes ook nog in moeten liggen, wordt het allemaal wel wat krap. Ik heb toen de stoelkussens naast ons bed neergelegd. Hier een hoeslaken overheen en Joseph, die in een hele diepe slaap was, daarop gelegd.

Vanmorgen werd Joseph na de hele nacht doorgeslapen te hebben zo rond 07:00 uur wakker.

Hij kwam lekker bij ons in bed liggen. Uiteindelijk kwamen we er achter dat hij graag wat water wilde hebben. Ook al spreekt hij redelijk goed engels, toch is het soms moeilijk te verstaan. Hij had ook honger, dus we zijn snel gaan douchen. Joseph moest plotseling heel erg overgeven en voelde zich helemaal niet lekker. Wilde eigenlijk niets meer, ging weer op bed liggen. We zijn later toch naar beneden gegaan om te eten. Joseph heeft goed gegeten, gelukkig maar. Joseph opserveert alles heel goed. Wat er in zijn hoofdje opgaat weten we niet. We maken er vandaag een rustige dag van. Ruud & Joseph zitten samen op de grond om puzzels te maken. Rond 12:00 uur zijn we richting het Eko-hotel gegaan. Benjamin een jongetje van het hotel is met ons meegegaan. De rit naar het Eko-hotel liep niet van een leien dakje. Joseph heeft in de taxi behoorlijk overgegeven. Het Eko-hotel heeft niet het goedkoopste zwembad (8.000 naira’s per familie), maar je kunt er wel geweldig zwemmen.   

Joseph moest eerst niets van het water weten, maar een kwartiertje later was hij er niet meer uit te krijgen. Hij wilde blijven zwemmen. Na de hele middag bij het zwembad te hebben gezeten zijn we weer met de taxi richting hotel gegaan. Terwijl ik dit berichtje aan het schrijven ben ligt Joseph heerlijk naast mij op het grote bed te slapen. We gaan strakjes nog eventjes met Rob, Bibianne en Festus wat eten. Helaas ging het op weg naar beneden weer niet goed met Joseph. Hij heeft op de gang weer overgegeven. Beneden vroeg hij aan ruud of hij nu een Bad Boy (slechte jongen) was. We hebben gelijk verteld dat dit absuluut niet het geval was. We kregen toen een mooie glimlach van hem. Als hij morgen nog niet van zijn misselijkheid en diaree af is gaan we met hem naar de dokter. Joseph begint al meer naar ons te lachen. Het is een jongetje wat alles eerst heel goed in zich opneemt.

Vandaag zag ik ook een mailtje van Toyin met de vraag wanneer we in Nigeria waren. Ik heb hem toen terug geantwoord dat we er nu waren en morgen zal ik hem ons telefoonnummer mailen.

Ik hoop dat we hem nog zullen zien.

Overdag wil Jospeh niet meer slapen, maar ’s-Nachts gaat het heel goed. Hij slaapt de hele nacht door. Vandaag hebben we eigenlijk een redelijk rustige dag. We gaan met Mrs. Aino naar een Bazaar van de Britse School. Hier werd van alles gekocht. We hebben zelf een aantal tekeningen voor Joseph zijn kamer gekocht. Nu maar hopen dat ze gedurende de hele reis netjes blijven. We hebben voor de jongens ook nog een waterpistool gekocht. Joseph en Festus vonden het een heel leuk spel om elkaar nat te spuiten. Reinier en Sandra kwamen we eventjes later ook tegen. Gezellig met elkaar wat zitten drinken en na een paar uurtjes daar rondgelopen te hebben gingen we weer terug naar het hotel. We wilden proberen om de beide jongens een middagdutje te laten doen, maar dat werkt niet hoor. Spelen is dan immers veel leuker. We hebben het dus maar opgegeven en zijn in de lobby van het hotel gaan zitten. Joseph was 0yuuuuuuuuuuu aan het typen. Alles waar knopjes en toetsen aan zitten vind hij geweldig. Rond 17:00 uur zijn we met een taxi naar het huis van Mrs. Aino gegaan. We eten daar vanavond. De jongens zijn wel een beetje bang voor de hond van Mrs. Aino.

Vanavond blijf ik bij Joseph op de kamer en Ruud gaat nog eventjes wat beneden drinken.

Ik zoek in de kledingzak nog eventjes naar hele kleine babyrompertjes voor Sandra. Morgen gaan we naar de beach. Joseph heeft verder niet meer overgegeven, dus misschien is het toch stress geweest.

Vanmorgen moesten we op tijd opstaan. We werden rond 08:45 uur door Mr. Mike opgehaald. Hij brengt ons naar het Eko-hotel. Vanuit daar gaan we met een busje naar de boot die ons naar het strand zal brengen. Het is nog een aardig stukje varen hoor. Jospeh wil op een gegeven moment voor op de boot staan en dit mag niet. Hier zien we vandaag voor de 1^e keer dat hij wel een eigen willetje heeft. Hij krijgt namelijk zijn zin niet en gaat nu een beetje bokken. Vandaag zien we dat nog een paar keer gebeuren. Op het strand wil hij zijn slippers hebben, maar die hebben we helemaal niet bij ons.

Nou dat vond onze zoon helemaal niets. Hij moest en zou zijn slippers hebben. Ja dan laten we hem toch maar een beetje bokken hoor. In het hotel gaan we eerst maar eens onder de douche. Joseph vind de douche ook geweldig, wil er niet onder vandaan komen. Na cornflake’s te hebben gegeten, spelen we nog eventjes wat met hem op het bed. Onderwijl probeer ik ook weer wat te schrijven om het vanavond op de weblog te zetten. Nu we nog gratis internet in het hotel hebben moeten we hier wel gebruik van maken.

Annie, we hebben je kerststal gekocht hoor. Het is wel de kleinste geworden die ze hadden, want de grote past niet in onze bagage.

De berichtjes in het gastenboek zijn ook erg leuk om te lezen.

Dit stukje is voor de familie die zich afvraagt waar Joseph zijn beddengoed is. Dit staat nog in de Ikea tassen in zijn kamer. Een matras heb ik nog niet gekocht. Ik was nog wel bij Leen Bakker, maar toen ik daar stond wist ik de juiste lengte van het bed niet. De hoogte van het matras mag niet meer dan 12 cm zijn. Verder heb ik begrepen dat Ruud zijn ouders een fietsje voor hem zullen kopen, dus ik hoop dat Yvonne nog niets heeft gevonden op marktplaats.

Morgen moeten we ook weer vroeg opstaan om naar het kindertehuis te gaan. Wat we bij voorstel nog niet wisten, maar wel bij overdracht hoorden is dat Joseph nog wel familie heeft. De familie is erg arm en kan niet voor hem zorgen. Morgen komt de familie naar het kindertehuis toe om kennis met ons te maken. De terugkomst in het kindertehuis zal voor Joseph wel weer spanning geven denken we. Maar we willen wel foto’s van hem samen met de familie maken. Vooral voor later is dit voor ons gevoel erg belangrijk. Daarna gaan we door naar de Social Workers en vandaag hoorden we dat we waarschijnlijk Donderdag naar de rechter gaan. Het is allemaal waarschijnlijk, want bij de Nigerianen weet je nooit.

Vandaag kregen we voor het eerst te maken dat tijd maar relatief is. We moesten om 08:45 uur klaar staan om naar het kindertehuis Little Saints te gaan. Al wie er kwam geen Mike. Eindelijk om 10:30 uur reden wij eindelijk weg richting het tehuis. Ik (jacqueline) was heel erg zenuwachtig over hoe Joseph het zou ervaren om weer terug naar het tehuis te gaan. Dat viel wel mee, tot hij samen met Deji en Mike alleen weg moest. Ik heb hem wel verschillende malen beloofd dat als hij terugkwam wij er zouden zitten. Na nog geen 5 minuten kwam hij terug met dikke tranen. Ook de opa en oma van joseph waren erbij. Hij moest gelijk bij mij op schoot zitten. Opa en Oma zijn hele lieve mensen die voor hun kleinzoon alleen maar goeds willen. Nog eventjes met elkaar op de foto en toen was het hurry up, want we moesten op tijd bij de counsel/rechter zijn. De tante van Joseph ging ook mee naar de rechtbank. Er werd ons verteld dat Joseph samen met een soc. Worker van Little Saint en zijn tante naar de rechter moest. Gelukkig mocht Ruud ook met hem mee naar binnen. Ik heb bij Mike in de auto gewacht. Joseph moest nog eventjes alleen met de vrouwelijke rechter mee en toen zij zei dat hij maar gauw naar zijn pappa moest gaan. Ook nu waren er weer dikke tranen. Toen we allemaal weer in de auto zaten gingen we op weg naar de Social Workers. Het was spitsuur, dus uiteindelijk was het behoorlijk zweten in de auto. Toen we de auto hadden geparkeerd stonden Funmi en Toyin al op ons te wachten. Ruud zag ze direct staan. Het was een geweldig weerzien met ze. De kadootjes hebben we afgegeven. Ze zullen ons vanavond bellen om woensdagavond ergens wat met ze te gaan eten. Toen we in het kamertje van het Ministerie kwamen zaten Rob, Bibianne en Festus nog steeds te wachten. Ze zaten daar al vanaf 11:00 uur en wij kwamen daar ons rond 14:30 uur. Een uurtje later was het allemaal geregeld en konden we terug naar het hotel. Het was wel een lange en vooral emotionele dag. In het hotel nog eventjes opfrissen en dan gaan we eten bij mrs. Aino. Morgenochtend hebben we om 09:00 uur een bijeenkomst met Hakeem in de winkel van Mrs. Aino.

Daarna gaan we waarschijnlijk nog lekker naar het zwembad.

In Nederland wordt lekker Sinterklaas gevierd. Hier merken we daar niets van hoor. De kadootjes vliegen wel aan alle kanten alle richtingen op. Vandaag hadden we eerst een bijeenkomst met Moses en Hakeem in Mrs. Aino’s shop. Daarna kwam Hakeem hier naar het hotel om alle meegebrachte presentjes te controleren en te bepalen wie wat kreeg. Ik had genoeg meegenomen. Het kado voor de rechter mogen we zelf overhandigen. Het is goedgekeurd. We hebben een vrouwelijke rechter en ik heb voor haar een pen, agenda en een rode, witte en blauwe handdoek gekocht. Tip voor de ouders die t.z.t. af zullen reizen. Koop bij Zeeman van die leuke gekleurde tasjes. Scheelt een heleboel inpak werk. Gisteren vertelde ik nog dat we waarschijnlijk Donderdag de rechtszitting hadden, maar vandaag hoorden we dat het vrijdag zal worden. Daarna is het afwachten hoe snel de papieren klaar zijn en we doorreizen naar Ekiti-Akure. Nadat alle zakken met kinderkleding en schoenen afgegeven zijn aan Hakeem gingen we met z’n drietjes nogmaals naar het Eko-hotel om te gaan zwemmen. Joseph wilde ook vandaag alleen maar in het water blijven om te zwemmen. Komt goed uit in de familie. Alle neefjes en nichtjes zwemmen graag. Vandaag hebben we gezien hoe Joseph de borstcrawl uitprobeerde en daarna zo lang mogelijk met zijn hoofd onderwater kon blijven. Helaas was ik vandaag niet in de picture in het zwembad. Op alles wat ik vroeg zei hij Nee, maar zodra Ruud in het water kwam was het goed. We zeggen hier al Ruud is voor de fun en de spelletjes en ik ben voor de verzorging. Vanavond hebben we voor de laatste keer bij Aino gegeten. De rest van de week eten we of hier in het hotel of ergens langs de doorgaande weg. Morgenavond komen Reinier en Sandra hier eten. Als het allemaal doorgaat komen Funmi en Toyin hier ook langs. Het hotel is gewoon perfect. Het is niet het goedkoopste hotel, maar we hebben gewoon iedere avond licht en airco en TV.

Als ik het goed heb betaald je voor het YMCA ongeveer 8.000 naira’s per nacht en hier voor Bogobiri 10.000 naira’s per nacht. (1 Euro is 162 naira’s). Morgenochtend moeten we foto’s voor Joseph laten maken en daarna gaan we naar het kindertehuis waar Joseph heeft gezeten. De vorige keren zijn we in de dependance geweest waar de baby’s en administratie zitten. Nu gaan we naar de dependance waar Joseph de afgelopen jaren heeft gezeten. Little Saints heeft verschillende dependance’s. Wat ik heb begrepen heb je een baby-afdeling en meisjesgroep en dan de jongensgroep. We zullen vooraf nog wel wat etenswaren voor het kindertehuis kopen.

Vanmorgen zijn we eerst foto's wezen maken bij de fotograaf. Dit is in opdracht van Mrs. Aino. Deze foto's zien we morgen. Zelf ben ik niet zo fotogeniek, vandaar dat de meeste foto's door mij gemaakt zijn en ik er zelf niet veel op zal staan. Maar de meeste foto's zijn wel gemaakt van Joseph.

Daarna is Ruud nog met Benjamin (de jongen bij het hotel) zoals belooft schoenen wezen kopen.

Hij had hiervoor 3 kwartier de tijd. Meestal zijn de Nigerianen niet op tijd, maar nu zal je net zien dat Mike op tijd is en Ruud iets te laat. Hij was namelijk in de file terecht gekomen. Gelukkig moest Mike nog iets regelen en was Ruud uiteindelijk op tijd terug in het hotel. Daarna voor de 3e keer naar het kantoor van Mrs. George. De kadootjes overhandigen, gegevens mbt adressen van de familie van Joseph uitwisselen en daarna naar het tehuis waar Joseph heeft gezeten. Hij vond het helemaal niet vervelend om alle kindjes en verzorgers daar weer te zien. Maar dat kan volgens mij ook niet anders als je de 1e 4 jaar van je leven daar hebt doorgebracht. Voor ons gevoel heeft hij het daar zeer zeker niet verkeerd gehad. Heeeeeel veeeel foto's gemaakt en daarna weer terug met de taxi naar hotel. Omdat we hier in het hotel internet hebben, heb ik gelijk het verhaaltje maar geschreven. We eten nu wat in het hotel en daarna gaan we ons opfrissen voor het avondeten. Vanavond is er ook een band in het hotel. Erg gezellig. Gisteravond hebben we voor het eerst 10 minuten in het donker gezeten voordat

het agregaat weer aan ging. Reinier en Sandra komen nu binnen. Zij hebben lekker aan het zwembad gezeten. Vanavond komen ze ook weer naar ons hotel toe om te komen eten.

Ook vanmorgen was Joseph weer lekker vroeg wakker !!!! Zoals elke ochtend is hij zo rond 06:30 uur wakker. Eerst weer eventjes naar een DVD-tje gekeken en toen onder de douche. Hij is gek op badderen en douchen. Kan er geen genoeg van krijgen. Tanden poetsen wilde hij vanmorgen niet, maar later hebben we een deal gesloten en werden de tanden alsnog gepoets. Hij zou daarna ipv thee met heel veel melk (zoals het hier wordt gedronken) koffie met heel veel melk en suiker krijgen. Hoe hij het naar binnen krijgt is voor ons een raadsel, maar Joseph vind het lekker. Net als door zijn opa werd Jospeh in het kindertehuis ook JoJo genoemd. Wij roepen nu ipv Joseph ook Joe of Joey. Hij luisterd naar allebei de namen. Omdat we pas rond 13:30 uur naar de Nigeriaanse bruiloft zouden gaan hebben we alles heel rustig gedaan vanmorgen. Nog wel eventjes naar de supermarkt geweest om wat inkopen voor de rechtzitting morgen gedaan. Koekjes en frisdrank hebben we hiervoor ingeslagen. Daarna hebben we ons allemaal zo netjes mogelijk omgekleed en toen naar de party zoals we tegen de jongens hebben verteld. Niet te weten dat het voor de jongens een hele zit zou zijn. We zaten eerst ergens vooraan bij de genodigden, maar zijn later maar ergens achterin op het braakliggende terreintje gaan zitten. Hier konden de jongens in iedergeval hun gang gaan. Deze bruiloft was van een vooraanstaande Nigeriaanse familie. Mrs. Aino kent de ouders van de bruid en bruidegom. Er was genoeg eten en drinken voor iedereeen. Er stonden partytenten en allemaal stoelen. Het was erg leuk om dit meegemaakt te hebben. Ondertussen was het alweer 16:30 uur geworden en werden we door Mike naar ons hotel teruggebracht. Joseph is samen met Ruud weer eventjes onder de douche gegaan en toen zijn we samen met Rob, Bibianne en Festus richting een soort van Mc. Donalds gelopen.

Terwijl ik dit verhaaltje type ligt Joseph alweer lekker te slapen. Soms is er een dreiging dat de stroom uit zal vallen, maar gelukkig blijft het alleen maar bij een dreiging. Morgen moeten we al vroeg opstaan omdat we rond 08:00 uur al richting de rechtbank gaan. Dit zal wel een ochtend van vooral veel wachten en zitten zijn. Hier zal ik morgen meer over vertellen.

Vandaag ging de wekker op 06:00 uur af. We hadden een klein probleem want gisteravond heeft het licht in de douche het begeven en om 06:00 uur is het echt nog donker hoor. Goed het is gelukt en om 08:00 uur stonden we allemaal in nette kleding klaar. Op naar de rechtbank. Nou ja rechtbank, bij ons in Nederland zou het gebouw al tegen de vlakte zijn gegooid. De vrouwelijke rechter kwam om 09:00 uur binnen. Eerst ging er een Nigeriaaans echtpaar met zoon naar binnen en toen mochten Reinier, Sandra en Maya naar binnen. Voor je gevoel duurt het wachten heel lang. Nadat de goedkeuring van de rechter voor Reinier en Sandra was gegeven, was het de beurt aan Rob, Bibianne en Festus.

Ook voor hun is het allemaal goed gegaan. Toen waren wij eindelijk aan de beurt. Ondertussen was het al bijna 11:30 uur. Joseph was ook niet helemaal schoon meer. Maar ook dat kan in Nigeria niet anders omdat alles stoffig is wat je ook maar aanraakt. Je gaat zitten in een kamertje waar ook de rechter samen met een secretaresse aanwezig is. Zelf ga je ook zitten. De rechter zegt helemaal niets en schrijft alleen maar van alles op wat de secretaresse haar aan papieren geeft. De papieren zijn de door ons ingeleverde bij Hakeem ingeleverde papieren. De rechter vraagt eigenlijk helemaal niets. Ze wilde alleen iets weten over onze werkgeversverklaring en de bankafschrift. Beide staan op naar van ons bedrijf en dit wilde ze eventjes checken. Na ongeveer 30 à 35 minuten stil in het kamertje te hebben gezeten, ook joseph zat gedurende deze tijd heel stil op schoot bij Ruud ging de rechter haar verhaal voorlezen en feliciteerde ze ons. We hebben het presentje (3 handdoeken (rood-wit-blauw) een agenda en een parkerpen) mochten we weer naar beiden en is deze stap ook volbracht. Vanaf vandaag is Joseph officieel onze zoon.

Daarna zijn we met z'n allen (de 3 familie's) naar het zwembad gegaan. Lekker gezwommen en 's-avonds zijn we in ons hotel (bogobiri) wat gaan eten. Ondertussen schrijft ook iedereen zijn verhaal voor de weblog. Morgen gaan we ook weer de hele dag op pad. We gaan een bezoek brengen aan het kindertehuis voor gehandicapten en naar de rotsen. We moeten er ook weer vroeg uit. Om 08:00 uur worden we weer opgehaald.

Vanmorgen was het weer vroeg opstaan, want we gingen naar het kindertehuis voor gehandicapten.

We zouden rond 08:00 uur opgehaald worden, dat werd uiteindelijk 09:00 uur. Na een rit van ongeveer 1 1/2 uur kwamen we daar aan. We werden door een nederlands meisje verwelkomt wat daar vrijwillegerswerk doet. Het was de bedoeling dat ze 3 maanden zou blijven, maar na 1 maand houd ze het voor gezien. Ze mag bijna niets doen en als je dan alleen daar zit zonder aanspraak van een andere vrijwilleger dan duuren de dagen erg lang. We zijn ook nog met Samuel op de foto gegaan. Een heel erg leuk jochie hoor. En erg lief voor de gehandicapten in het kindertehuis. Onderweg kregen we ook een telefoontje dat we morgen richting Akure vertrekken. Het was gisteren dus allemaal geregeld.

We gaan als een sneltrein moet ik zeggen. Nu maar hopen dat de paspoorten van de kinderen ook snel geregeld zullen worden. Dan kunnen we door naar Abudja. De komende dagen is het afwachten of we ook internet zullen hebben, maar ik zal per dag het verslag op de laptop bijhouden. Vanavond hebben we ook Toyin de Soc. Worker nog eventjes in ons hotel gezien. Hij was voor zijn werk in de buurt en kwam dus nog eventjes langs om te kijken hoe het met ons gaat.

Joseph zit momenteel in de No en I want fase. Tandenpoetsen ging de 1e dagen heel erg goed en de afgelopen 2 dagen was het een klein drama. Uiteindelijk heeft hij zijn tanden wel gepoetst, maar daar hebben we wel wat tranen bijgezien. Vanavond wilde hij wel weer uit zichzelf zijn tanden poetsen. Hij is ons dus duidelijk aan het testen. Morgen worden we om 10:00 uur opgehaald en als ik het goed heb begrepen rijden we met z'n allen in een busje richting Akure. Meer hierover in het volgende verslag.

Vandaag gaan we op weg naar Akure. Eerder dan verwacht maar de tijd in Lagos was mooi maar na 1 ½ week was het ook genoeg. We gingen met 1 luxe auto en een busje naar Akure toe. Na afscheid van het hotelpersoneel te hebben genomen en Mrs. Aino voor alles bedankt te hebben konden we vertrekken. Wij zaten in het busje. Onze chauffeur hield wel van doorrijden, maar sommige stukken van de weg lieten dat niet toe. Onderweg was er een ongeval gebeurt en dan ga je zomaar langs een open gedeelte van de vangrail op de andere weg rijden.Waarschijnlijk zijn dit soort taferelen voor de Nigeriaanse chauffeurs heel gewoon. Na een rit van 4 uur, met alleen een toiletstop voor Joseph, kwamen we aan in Akure. Het plaatsje Akure zelf is net als alle andere plaatsen die je onderweg tegenkomt. Stoffig, vervallen winkeltjes, mensen zittend langs de weg en noem maar op. Wij zitten nu in een soort van barakkencomplex. Diverse kamers naast elkaar. De rust die hier over je heen komt na de drukte van Lagos is gewoon geweldig. De kinderen kunnen hier voor de huisjes hollen en spelen. Ik zit nu voor het huisje op de laptop dit verhaal te schrijven bij een lekkere temperatuur. Zometeen gaan we met elkaar wat eten en hebben we een meting met Hakeem. Tijdens de meeting en avondeten viel tot 2x toe het licht uit. Op zo’n moment is het dan ook pikkie donker. Gelukkig sprong de generator wel weer snel aan en konden we weer zien wat we op ons bord hadden liggen. Ondertussen was het rond 21:00 uur en wilde Joseph lekker gaan slapen. Onze zoon is een geweldige slaper. Wil graag op tijd naar bed en word het liefst s’morgens uit zichzelf wakker.

Uit zichzelf wakker worden was vanochtend ook weer niet mogelijk. Rond 06:30 uur werden we wakker van de telefoon met een vraag over het ontbijt wat we hadden besteld. Joseph lag nog lekker te pitten en die hebben we langzaam wakker gemaakt. Helaas was er op dit tijdstip nog geen water, dus wassen moest gebeuren met een zwitsal washandje. Lekker in de olie en toen was het wachten op het ontbijt wast we hadden besteld. We hadden gevraagt of het rond 07:00 uur kon komen, maar het kwam uiteindelijk pas om 07:30 uur. Terwijl het de bedoeling was dat de kinderen met Hakeem om 07:30 uur zouden vertrekken. Gauw wat cornflake’s gegeten en toen gingen alle drie de kinderen in de auto bij Hakeem en Mike. Een raar iets hoor. Blijf je samen achter en je kind gaat op weg voor zijn paspoort. Rond 12:15 uur kwamen ze eindelijk weer terug. We hebben lekker een boekje gelezen omdat hier nu de mogelijk voor was. Met de kinderen in je omgeving lukt dit echt niet. Vanmiddag hebben we niets gedaan. De kinderen hebben samen met Ruud een watergevecht met de waterpistolen gehad. Ook Sandra moest het deze keer weer ontgelden. Nadat ze al een keertje door Ruud in het zwembad was gegooid met haar kleren en al was ze nu ook weer de pineut. De kinderen kunnen hier gewoon heerlijk buiten spelen. Ook wij zitten lekker op de stoel onder een boom buiten. Ondertussen zie ook ook Ruud en Sandra weer langs rennen. Zijn het de kinderen niet die graag met water spelen, ook de volwassenen kunnen er wat van hoor. Hakeem is nu weer naar Ekiti voor de paspoorten. De mannen zijn vanmiddag naar Abudja geweest. Morgen gaan we als het allemaal gaat lukken met de paspoorten richting Abudja. De vlucht die wij op de heenreis hadden was een gecombineerde KLM en AlItalia vlucht. We gaan proberen of we de terugvlucht om kunnen laten zetten, zodat we alsnog via Abudja terug kunnen vliegen. Anders nemen we een binnenlandse vlucht richting Lagos en daarna vliegen we via Milaan weer terug naar Lagos. Maar eerst moeten we nog naar de Nederlandse Ambassade. Voor de vertrekkende ouders is het misschien een idee om voor het motel in Akure een klein opblaasbaar zwembadje mee te nemen. Het zwembad wat hier bij het hotel hoort is namelijk in onderhoud en men heeft geen idee wanneer dat een keertje klaar zal zijn.

Vanmorgen was het weer geen uitslapen. We werden geacht om rond 08:00 te vertrekken. Dat houd in dat we de wekker om 06:00 uur af laten gaan om Joseph op zijn gemak wakker te laten worden, zodat hij de cornflakes op zijn gemak kan eten. Gisterochtend was het heel gehaast gegaan en we hoorden dat hij in de office van de paspoorten heeft overgegeven. Dat laten we vandaag dus niet gebeuren. Het bestelde ontbijt was er om 07:15 uur nog niet en toen zijn we maar gaan bellen. Bleek het niet doorgegeven te zijn. Het werd direct voor ons klaargemaakt. Een half uurtje later werden de 2 gekookte eitjes, wit brood en 3 glazen jus de orange gebracht. Gelukkig we hadden dan tenminste wat in onze maag zitten gedurende de lange rit. Dat bleek achteraf maar goed te zijn want het beloofde restaurant werd gecanseld omdat we om moesten rijden voor het tanken van benzine. Momenteel is er bijna geen benzine te krijgen tegen een voor de Nigerianen normaal tarief. Na zo’n 2 uurtjes gereden te hebben reed de chauffeur iets te hard over een drempel en de auto wilde niet meer remmen. De remschijf was gebroken. Nou het busje dan maar aan de kant en het linkervoorwiel werd eraf gehaald. De zak met reserve-onderdelen kwam tevoorschijn en hier werd een 2^e hands remblok uitgehaald. De oude werd vervangen, het wiel er weer opgezet en we konden weer verder. Dit was een oponthoud van ongeveer een half uurtje. Toen we dachten weer lekker door te kunnen rijden kwamen we in een file terecht. Nou blijft in Nederland iedereen op zijn weghelft, maar dat is hier niet het geval hoor. Alle auto’s rijden elkaar aan alle kanten voorbij. We hoorden later dat een agent het raampje van een auto met zijn mitrailleur (eventjes geen idee of dit zo goed is geschreven hoor) kapot had geslagen. Hierna ontstond er een gevecht tussen politie en Nigerianen. Hoe het precies is afgelopen is onbekend, maar we konden ongeveer een half uurt tot 3 kwartier later wel weer door. Chaos eerste klas natuurlijk omdat iedereen snel weg wil. Onderweg als lunch maar bananen gekocht. Hebben we buiten de bisquits nog iets anders in onze maag. Rond 16:00 uur kwamen we in Abudja aan. We zitten nu in het Gubabi Royal Hotel. De buitenkant van het hotel ziet er super uit. De kamers zijn goed en er is een zwembadje. Niet wat we hadden in het Eko-hotel, maar we konden eventjes zwemmen. We hadden het ook al een keertje meegemaakt in het Eko-hotel dat Joseph plotseling begon te huilen toen er een Nigeriaanse vrouw naar hem toe kwam en vandaag gebeurde dat weer. Wat er precies aan de hand is kunnen we niet uit hem krijgen. Met de vrouwen in het Bogobiri hotel had hij helemaal geen problemen. Wat er dus op dat moment aan de hand is weten we niet. Hij was ook wat timide en wilde wel terug naar de hotelkamer. Hier is hij weer helemaal onze charmeur en praatjesmaker.

Het lukte vandaag niet meer om een afspraak voor a.s. vrijdag bij de Nederlandse ambassade te maken. We proberen het morgenochtend direct weer. Vanavond hebben we het mapje met de verhalen en tips van ouders die ons voor zijn gegaan gelezen. We zullen er zeer zeker wat aan hebben. Morgenochtend gaan we naar de KLM-office bij het Sheratonhotel. Waarschijnlijk zullen we daar de rest van de dag blijven om o.a. te gaan zwemmen. We hopen dat we onze vlucht kunnen omzetten om te vliegen v.a. Abudja. Anders nemen we een binnenlandse vlucht v.a. Abudja naar Lagos. De rit van 8 of 9 uur met de auto terug zien we niet echt zitten. Als het echt moet, zullen we een auto i.p.v een busje huren. Een auto zit toch net eventjes wat comfortabeler dan een busje. Als het allemaal gaat lukken zullen we zeker voor de kerst terug zijn. Morgen zitten we hier pas 2 weken en zijn nu al in Abudja. Het gaat voor ons allemaal heel snel, maar we hebben wel begrepen dat dat niet altijd zo is. Alles is zo afhankelijk van de diverse instantie’s en de mensen die daar werken. Maar voor ons gaat het gewoon allemaal als een TGV-tje.

De 3e week van ons verblijf in Nigeria is begonnen. Vandaag gingen we het rustig aan doen. Lekker uitslapen (tot 08:00 uur), daarna lekker op ons gemaak douchen en ontbijten. Ruud heeft ondertussen met de Nederlandse Ambassade gebeld en we kunnen a.s. vrijdag om 09:00 uur daar terecht. We kregen te horen dat het in 1 dag niet zou lukken, maar dat we maandag terug konden komen. Daarna zijn we rond 10:45 uur met z'n allen richting het Sheraton gegaan. Reinier en Sandra konden bij de KLM hun vlucht regelen. Wij moesten echter naar het centrum in Abudja naar het kantoor van Al Italia. Ruud en Bibianne zijn hier samen met de taxi naartoe gegaan. Ze hebben daar wel 4 uur gezeten voordat na 3x een foute ticket voor Joseph en een datum van 20 december die later weer niet doorging, ze de juiste datum en tickets hadden. We vliegen 21 december terug naar huis. We zijn dan precies 3 weken en 1 dag onderweg geweest. We zitten hier in Abudja wel 8 dagen, maar dat komen we wel door hoor. We gaan nog naar de Zoo en naar de markt. Verder is het heerlijk om bij het zwembad van het Sheraton te zitten. We vermaken ons die tijd wel. Morgen gaan we ook nog naar het Sheraton omdat we de tickets voor de binnenlandse vlucht v.a. Abudja naar Lagos daar bij het reisburo op moeten halen. Ook Reinier en Sandra hebben samen met ons de binnenlandse vlucht naar Lagos. Zij vliegen echter met de KLM terug en wij met Al Italia.

Vanmorgen hebben we weer uitgeslapen en daarna hebben we met z'n drietjes in het restaurant gegeten. Dit ging niet helemaal goed omdat Joseph wat eigenwijs was m.b.t. het eten van het bord met Yam en de Stew. Dit belande uiteindelijk over de vloer. Zo rond 11:00 uur zijn we samen met Reinier, Sandra en Maya in een taxi naar het Sheratonhotel gegaan. Bij Virginair de binnenlandsevlucht naar Lagos m.b.t. de vertrektijd aangepast. We konden hier niet zwemmen omdat er een lunch was en je niet bij het zwembad kon zitten. We hebben toen een taxi naar het Hilton genomen. Nou dit is nog beter vertoeven dan bij het Sheraton. De prijs voor een bedje is hetzelfde en voor de kinderen is er ook een pierebadje. Het eten is ook geweldig lekker. We hebben hier ook ons avondeten gegeten. Toen bleek dat Bibianne 9 gemiste oproepen van Hakeem had. We werden in het hotel verwacht omdat hij morgenochtend vroeg terug vliegt naar Lagos. Direct na aankomst zijn we naar de kamer van Hakeem gegaan en hier hebben we het paspoort en de originele documenten van Joseph gekregen. Via Mrs. George heeft Hakeem had ook nog een babyfoto van Joseph meegekregen. Bepaalde nigeriaanse vrouwen hebben op Joseph een bepaalde inpact. Hij kan dan plotseling met tranen in zijn ogen zitten. Dit breekt je hart dan wel hoor en wat de oorzaak nu precies is krijgen we ook nog niet uit hem. Hij wil ons allebei wel in zijn directe omgeving hebben. Als een van ons tweetjes er tijdens het slapengaan nog niet is, blijft hij net zolang vragen wanneer we terug zijn. Als we er allebei zijn gaat hij pas rustig slapen. En hij is echt heel snel in slaap hoor. Morgen gaan we naar de Ambassade toe. We worden hier om 09:00 uur verwacht. Hier morgen meer over.

Vrijdag 15 december 2006: Op naar de Ambassade.

Vandaag de dag van de laatste officiele afhandelingen mbt het paspoort voor Joseph. We hadden een afspraak met de ambassade om 09:00 uur en er was ons geadviseerd om vooral op tijd te vertrekken. We stapten in de taxi om 08:15 uur en arriveerden op tijd bij de Ambassade. Na eventjes voor de poort gewacht te hebben mochten we naar binnen. Door 2 sluisjes en toen naar de wacht c.q. afhandelruimte. De officiele papieren en het kopie-setje aan de mijnheer van de Ambassade afgegeven. Ook nog een extra kopie van onze 3 paspoorten afgegeven. Toen bleek er een probleem met de value-card te zijn. We hadden namelijk 2 kaarten met een totaal bedrag wat voldoende moest zijn voor het betalen van de legalisatie. Nu bleek dat er op de een of andere manier 1 document niet betaald te kunnen worden met de card. Hoe dat kan is voor ons een ??. Rob en Reinier zijn als een speer in een taxi gesprongen om de value-card bij een bank op te kunnen waarderen. Dit was nog een heel gedoe, na bij 3 verschillende banken te zijn geweest is het uiteindelijk gelukt. Ondertussen zaten wij met de dame van het Visa-bureau aan tafel. Ook hier kwam natuurlijk een klein probleempje om de hoek kijken. Namelijk de pasfoto van Maya was niet van het juiste formaat. Volgens informatie kon de scanner van de Ambassade deze pasfoto niet scannen. Samen met Ruud is Sandra en natuurlijk Maya naar het dichtsbijzijnde photozaak gelopen om nieuwe pasfoto's te maken. Bibianne, de 2 jongens en mijn persoontje (jacq.) zaten heerlijk te wachten. Rob en Reinier kwamen bijna tegelijkertijd met Ruud en Sandra weer terug. Toen was het allemaal zo geregeld en konden we weer terug naar het hotel. We kunnen de papieren en het visum a.s. Dinsdagmiddag ophalen. De vlucht met Virgin Air voor donderdag naar Lagos hebben we omgezet naar een vlucht voor volgende week woensdag. Hier zoeken we dicht bij het vliegveld een hotel zodat we donderdag hier nog lekker kunnen zitten om 's-avonds naar Nederland terug te vliegen. De rest van de middag hebben wij met z'n drietjes weer bij het Hilton hotel gezeten. Voor de kinderen was er nu een opblaasbaar springkussen neergezet. Verder zijn we nog met Joseph naar de kapper geweest. De kapper in het Hilton is een stuk goedkoper dan dat je hier in het Gubari-hotel een kapper regelt. (Gubabi-hotel is 1500 naira's en Hilton is 200 naira's.) Als je dus met je kinderen naar de kapper wilt doe het dan zeker niet in het Gubabi hotel. We hebben lekker gegeten bij het Hilton en zijn toen in een taxi weer terug naar ons eigen hotel gereden. Joseph was behoorlijk moe en sliep heel snel. Wij gaan nog eventjes wat in de bar drinken en morgen zien we wel weer wat we gaan doen.

Hierbij een kort verslag van Joseph.

LKJHGFDSAlkjhgfdsajuyhgfc43rewq       fdsewqabvcxszahgfdsaytrewq     m nbvcxzbvcxdszavcxzvcxzZvcxzvcxzvcxERYKL;’

‘;LKJHHGGGFFDRRRRRREEEEEEESWSSAAAAAAAAAAAAAAAQQQQQQQ   

223A4A5AS556D7F89H90-==P[[[[[[=-00009876543233445678888888888899990-=============Bbb mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm,m,../¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿

We hebben deze 2 dagen niet veel gedaan. Nadat Sandra zich zaterdag in de per ongeluk in de badkamer had opgesloten en Ruud de deur open wilde maken, brak de deurklink af. Toen kwam men van het hotel met een koevoet om de deur te openen. De deur was toen heel erg snel weer geopend. Toen Sandra bevrijd was konden we met z’n allen richting het zwembad van het Sheraton. Joseph, Festus en de volwassenen vermaken zich heel goed in het water. Op zijn tijd een drankje en we komen de dag weer lekker door. De temperatuur is voortreffelijk vergeleken met het Nederlandse weer op dit moment. Geen regenbuitje te zien hier. De jongens zijn lekker watervrij geworden. Ze zijn helemaal gek op koppeltje duiken vanaf de rand van het zwembad. Zaterdagavond hebben we bij het Sheraton gegeten omdat het eten in het hotel in de 1^e instantie heeeel erg lang op zich laat wachten en het ook niet altijd even lekker is.

We hebben zondag nog wel een poging ondernomen om naar de Zoo te gaan. We werden eerst naar het National park gebracht. Deze was echter dicht. Jacqueline had via de receptie van het hotel op een briefje de naam van de ZOO gekregen. Dit was een andere naam als waar we op dat moment voorstonden. We moesten namelijk naar de Abuja Zoological Garden toe. Daar aangekomen was er in de tuin een kerkdienst bezig en ook was men druk met werkzaamheden bezig. We konden wel voor 100 Naira’s naar de dieren toe. Omdat we niet het idee hadden dat we veel dieren te zien zouden krijgen en de kerkdienst tussen de speeltoestellen werd gehouden, zijn we opnieuw naar het Zwembad van het Sheraton gegaan. We gingen in 2 groepen richting het zwembad. Een taxi ging de zwemspullen ophalen en de andere taxi, die onderweg nog een lekke band kreeg, ging al direct naar het Sheraton toe.

Maandag 18 december: Weer een vakantie dag.
Buiten een ontplofte auto op het terrein van het Hilton-hotel hebben we niet veel anders gedaan dan aan het zwembad liggen. Voor ons gevoel is het nu wel genoeg en kunnen we gewoon naar huis toe.

Dinsdag 19 december: Het visum kan opgehaald worden.
Vandaag kunnen we om 13:00 uur de laatste papieren bij de Ambassade voor Joseph ophalen. Aansluitend hebben we om 14:00 uur een afspraak voor het visum van Joseph. Als we deze binnen hebben dan zijn alle officiele stappen gezet en kunnen we naar huis toe. Op advies van Hakeem was het het beste om een hotel bij het vliegveld te regelen. De prijzen van het Sheraton zijn echter zo schrikbarend hoog (400 dollar voor een nacht) dat we Mrs. Aino hebben gebeld en zij heeft voor ons geregeld dat we nog 1 nacht in het Bogobiri Hotel kunnen overnachten. De prijs is hier ook een stuk beter. Morgen vliegen we al vroeg (09:10 uur) richting Lagos. We zijn dan alweer vroeg in het hotel, tenminste als er geen roadblocks of andere opstoppingen zijn. De laatste inkopen kunnen nog gedaan worden, of we gaan voor de verandering een dag aan het zwembad van het EKO-hotel zitten. Donderdag moeten we ons al 4 uur van te voren op het vliegveld melden, dus deze dag zal misschien wel een hele rustige dag worden. Gezien het verkeer in Lagos zullen we dan ook op tijd richting het vliegveld gaan. Dit zal waarschijnlijk het laatste berichtje op de weblog worden. Als er nog iets te melden is zien jullie het wel verschijnen, anders tot in Nederland.


Woensdag 20 december 2006: de 3e week zit er op.

Vanmorgen ging om 06:00 uur de wekker. We zouden namelijk om 07:00 uur richting het vliegveld rijden. De laatste spulletjes nog gauw in de koffers gedaan en toen richting het vliegveld. Hier is het allemaal niet helemaal duidelijk wat te doen. Wij waren al door de controle voor de koffers toen bleek dat we hier helemaal niet moesten zijn. De koffers dus weer terug en toen naar de Bali van Virgin Air. Hier wordt alles nog vrij simpel regeld en na het inchecken moesten we weer terug naar de grote hal. Om een gegeven moment wordt de vlucht omgeroepen en moesten we lopend over het vliegveld richting het vliegtuig. De vlucht heeft nog geen uurtje geduurd. Joseph had met het landen in Lagos last van zijn oren. De temperatuur in Lagos is klam en warm. Heel anders dan in Abudja, waar de temperatuur toch heel wat prettiger is. Mike stond al te wachten op het vliegveld, dus snel naar de auto's en dan richting Bogobiri Hotel. We hebben dezelfde kamer gekregen als de eerste tijd hier in Lagos. Morgen is het een rustige dag, want we worden om 16:00 uur alweer opgehaald om richting het vliegveld te gaan. We vliegen, als ik het goed heb, pas rond 21:30 uur, maar we moeten wel al om 18:00 uur inchecken. Waarom zo vroeg weten we niet, maar we denken dat als je er niet bent, je plaats misschien wel aan een ander vergeven zal worden. En dat willen we niet. We willen nu naar huis. We hebben mbt onze procedure qua tijdsduur helemaal niet te klagen hoor, maar als je eenmaal het visum voor je kind hebt ontvangen, wil je eigenlijk zo snel mogelijk weer naar huis. Ik hb vandaag begrepen dat de kerstboom al klaar staat bij ons thuis en dat de kinderkamer voor Joseph ook af is. Iedereen die hier aan mee heeft geholpen alvast bedankt.

Ruud, Jacqueline & Joseph