"Ze hebben onze enige kans op een kind afgepakt"

07:53"Ze hebben onze enige kans op een kind afgepakt"

Zarmina en Safiullah Kaemi uit Hasselt willen de twintig maanden jonge Hedaya uit Afghanistan naar ons land halen om het uit de armoede te redden. Na een procedure van twee jaar struikelden ze over de laatste hindernis. “Hedaya’s ouders leven nog en dus kan de adoptie niet doorgaan”, zegt Zarmina.

Zarmina en Safiullah zijn zelf ook in Kaboel, Afghanistan, geboren. Zij is 37, hij 42. Ze verlieten hun geboorteland enkele jaren geleden, op zoek naar een beter leven. En daar slaagden ze uitstekend in. Ze vonden beiden een baan en hun integratie verliep voorbeeldig. Twee jaar geleden werden ze tot Belg genaturaliseerd. Nu spreken ze bijna vloeiend Nederlands. “We waren een kleine twee jaar geleden in Afghanistan toen bleek dat de vrouw van mijn broer een kindje verwachtte”, vertelt Zarmina.

Klap

Dat was een ongeplande - en gezien hun financiële toestand - in feite ook een ongewenste zwangerschap. “Ze hebben eenvoudigweg de middelen niet naar het kind op een goede manier groot te brengen. Een drama. “Ikzelf en mijn man verlangen al lang om een kindje. We hebben verschillende pogingen ondernomen om met de hulp van de wetenschap toch zwanger te geraken. Maar niets, ook twee kunstmatige inseminaties niet, bracht soelaas. Het was bijna alsof het zo moest zijn. Alsof de vrouw van mijn broer zwanger was geworden voor ons.

Negatief advies

Terug in België schakelden ze een advocaat in. “En enkele dagen later al vielen de formulieren van Kind en Gezin in de brievenbus. “De adoptie zou volgens iedereen maar een kwestie van tijd zijn. We geloofden echt dat we ons kindje al konden gaan halen. Maar toen, anderhalf jaar na het opstarten van de procedure, kregen Zarmina en Safiullah bericht van Kind en Gezin. “Het was een harde klap. De adoptie kon niet doorgaan”, aldus Zarmina.“Omdat de Afghaanse overheid het niet toestaat”, legt Ingrid Bombay van K&G uit. “In Afghanistan is adoptie blijkbaar alleen maar mogelijk als het om een weeskind of een verlaten kind gaat. We kregen uiteindelijk een negatief advies." Maar dat is voor Zarmina geen troost,“Het Afghaanse Hooggerechtshof heeft ons laten weten dat Hedaya het land wél mag verlaten. Hedaya is al ons kind. In de zomer is ze een maand lang bij ons geweest. Ze noemt ons papa en mama. Dat kan je toch niet meer afpakken?”